W historii przemysłu spożywczego nie brakuje istotnych odkryć i wynalazków. Jednym z nich jest aspartam, znany szerszemu gronu jako słodzik. W jego przypadku innowacyjność polega na dostarczaniu słodkiego smaku przy niemal zerowej dawce kalorii.

Słodzik nie tylko w słodyczach

Aspartam został odkryty w 1965 roku. Pewien chemik poszukiwał leku na chorobę wrzodową. Wytworzył proszek biały, krystaliczny proszek. Gdy go spróbował, okazało się, że ma bardzo słodki smak.

W trakcie późniejszych testów wykazano, że słodycz aspartamu jest dwustukrotnie większa od tej z cukru. Słodzik nie zawiera jednak kalorii. To rewolucyjne odkrycie zostało wykorzystane przez producentów żywności. W dobie batalii z otyłością takie odkrycie stało się dla nich ratunkiem przed bankructwem.

Dotyczy to zwłaszcza dostawców typowo słodkich wyrobów, czyli kolorowych napojów, jogurtów owocowych, drażetek, gum do żucia, deserów mlecznych. Lecz wbrew pozorom słodzika używa się również w procesie wytwarzania wielu innych kategorii produktów, które wcale nie kojarzą się z cukrem czy słodyczą.

Okazuje się, że produkty z aspartamem są bardzo rozpowszechnione. Słodzik można znaleźć w składzie 6 tys. wyrobów. Poza wcześniej wspomnianymi są to także m.in.: keczup, marynaty, sosy sałatkowe, konserwy rybne, ryby z folii, tabletki musujące, syropy, pastylki do ssania, wędliny.

Nie ma jednak dyktatu ich jedzenia. Nie są one również sprzedawane podstępem. By się o tym przekonać, wystarczy przeczytać skład danego wyrobu. Wszystkie produkty z aspartamem muszą być odpowiednio oznaczone poprzez informację, że „zawierają fenyloalaninę i nie mogą być spożywane przez osoby z fenyloketonurią”.